بر اساس گزارش رسیدە بە جمعیت حقوق بشر کوردستان رزان ساریجا از وکلای مدافع عبدالله اوجالان طی گفتگویی اعلام کردە است کە دولت ترکیه از طریق حصر فشرده در زندان امرالی در حال تحمیل مرگ تدریجی به موکلش است. او سازمان‌های مسئول جهانی را بخاطر سکوت در قبال نقض قوانین بین‌المللی در ترکیه محکوم کرد.
عبدالله اوجالان از رهبران جنبش کوردستان از پانزدهم فوریه ۱۹۹۹ تاکنون در بند اف زندان جزیره امرالی محبوس است.طی هجده سال گذشته سازمان‌های مسئول بین‌المللی در مورد نقض کلیه عهدنامەهای جهانی حقوق زندانیان توسط ترکیه سکوت کردەاند.
او با اعلام اینکه مقامات ترکیه ماههاست از ملاقات اوجالان و سه زندانی دیگر محبوس در امرالی با وکلای مدافع و بستگان خویش جلوگیری کردەاند گفت دادگاه حقوق بشر اروپا نیز عملا به شکایت آنها رسیدگی نمی‌کند.
وبسایت خبری فرات نیوز در گزارشی در این رابطە اوردە است کە دادگاه حقوق بشر اروپا که پیشتر به روند دادگاهی اوجالان اعتراض کرده بود به گفته رزان ساریجا از موضع خود عقب‌نشینی کرده و ترکیه را به دلیل عدم قبول تکرار محاکمه در شرایطی عادلانه مورد بازخواست قرار نداده است.
رزان ساریجا همچنین به کوتاه آمدن شورای اروپا از تلاش برای مشروعیت‌بخشی به شکنجه اوجالان پرداخت و گفت دولت ترکیه در زمان اصلاح قوانین داخلی در ماه ژوئن ۲۰۰۵ با اضافه کردن یک سری تبصره که آنرا “قوانین مختص به اوجالان” نامیدند، برای حصر فشرده در زندان لباس قانونی دوختند که این اقدام نقض ماده سوم کنوانسيون منع شکنجه و رفتار خشن و غیرانسانی با زندانیان بود.
او اضافه کرد: “قانون اساسی ترکیه در حالت کلی نیز موجودیت کوردها را انکار می‌کند و هرگونه مطالبه این مردم برای دمکراسی و فعالیت تشکیلاتی را اقدام تروریستی می‌داند. قوانین ترکیه که مقامات این کشور آنرا با گره زدن به مسائل امنیتی توجیه می‌کنند بر خلاف استاندارهای بین‌المللی است اما اروپا از آن چشم‌پوشی کرده. اروپا همچنین همەی تلاش‌های اوجالان برای حل مسئله کورد از راههای دمکراتیکی که با موازین این اتحادیه منطبق هستند را نادیده می‌گیرد.”
وکیل عبداللە اوجالان با یادآوری تأئید وقوع شکنجه در گزارش دادگاه حقوق بشر اروپا در ماه نوامبر ۲۰۰۹ گفت ترکیه از آنزمان نه تنها تغییری در رویکرد خود ایجاد نکرد بلکه با سخت‌تر کردن شرایط حبس اوجالان در انزوای مطلق امرالی، سیاست تحمیل مرگ تدریجی را دنبال کرد. اوجالان بدون برخورداری از هرگونه حق تماس و دیدار در یک اتاق کوچک بدون هوای کافی نگهداری می‌شود که در آن دچار مشکلات تنفسی و جسمانی شده است.
رزان ساریجا گفت: “از ماه ژوئیه ۲۰۱۱ هیچیک از وکلای اوجالان قادر به دیدار موکل خود نشدەاند و دولت بسیاری از وکلا را زندانی کرد. در وهله بعدی دولت ترکیه ملاقات اعضای خانواده و هیأت‌های سیاسی با اوجالان در امرالی را ممنوع کرد. اکنون دوران فشردەترین حصر در جزیره امرالی را شاهد هستیم. اوجالان از سال ۲۰۱۶ با حکم دادگاه بورسا از حق دیدار با سه زندانی محبوس در زندان امرالی هم محروم شده و خبری از حق تلفن و نامه‌نگاری هم نیست. هیچ امکانی برای اطلاع از آنچه در امرالی روی می‌دهد وجود ندارد.”
او از این وضعیت به عنوان فرایند اختفای اوجالان در امرالی نام برد و گفت: “این اقدامات در حالی صورت می‌گیرد که موضوع بازگشت حکم اعدام به ترکیه را دوباره مطرح کردەاند. آنچه هم‌اکنون در امرالی روی می‌دهد را می‌توان اعدام سیاسی نامید. قطع کامل ارتباط اوجالان با دنیای بیرون همان نتیجه ای را می‌دهد که اعدام فیزیکی می‌توانست به دنبال بیاورد. این اقدامات را از لحاظ حقوقی و انسانی نمی‌شود تحلیل کرد.”
جمعیت حقوق بشر کوردستان
