گزارش هفتگی خودکشی‌ها و خشونت‌های اجتماعی

(۲۸ مهر تا ۴ آبان ۱۴۰۴)

تهیه‌شده توسط جمعیت حقوق بشر کوردستان (KMMK)

یک هفته‌ی دیگر از زیستن در سایه‌ی مرگ گذشت؛
هفته‌ای که بار دیگر، فقر، بی‌عدالتی، تبعیض و مردسالاری، قربانی گرفتند.
مرگ در کوردستان و ایران، نه حادثه است و نه اتفاق.
هر خودکشی، هر زن‌کشی، و هر قتل خیابانی، بازتاب سیستماتیکی است از سرکوب، فقر و تحقیر انسانی که مردم هر روز تجربه می‌کنند.

در این هفته دست‌کم شش تن در شهرهای مختلف کوردستان به زندگی خود پایان دادند:
• مجتبی دلاور – الشتر
• کسری رستمیان – سرپل ذهاب
• یاسین سیف‌پناهی – دهگلان
• مریم عزیزی‌راد – پلدختر
• پژمان امامی – جوانرود
• ستار بایزیدی – پیرانشهر

این مرگ‌ها تصادفی نیستند؛ فریادهای خاموش نسلی‌اند که در برابر فشار بی‌امان فقر، بیکاری، تبعیض و نبود امید به آینده، دیگر راهی جز مرگ نمی‌بینند.
در جمهوری اسلامی، خودکشی تصمیم شخصی نیست؛ نتیجه‌ی مستقیم سیستمی است که حقِ زندگی را از انسان‌ها گرفته است.
هر جوانی که به مرگ پناه می‌برد، سندی است علیه حکومتی که مردمش را به پرتگاه ناامیدی رانده است.

در ادامه‌ی زنجیره‌ی خشونت علیه زنان، این هفته نیز دو زن قربانی جنایت مردسالارانه شدند:
• سارینا رستمی، نوجوان ۱۶ ساله‌ی اهل سرپل ذهاب، به‌دست اعضای خانواده با اسلحه‌ی شکاری کشته شد.
• لیلا علیرمایی، اهل مریوان، توسط همسایه‌اش – یکی از اعضای سپاه پاسداران – به ضرب گلوله به قتل رسید.
زن‌کشی در ایران و کوردستان دیگر حادثه‌ی فردی نیست؛ بازتولید خشونت ساختاری است.
در جامعه‌ای که قانون در خدمت سرکوب و مردسالاری است، قتل زنان نه تنها مجازات نمی‌شود، بلکه با توجیهات مذهبی و سنتی مشروعیت می‌یابد.
هر زنی که کشته می‌شود، گواهی است بر نظامی که زن را حذف‌پذیر می‌خواهد و سکوت قانون را پناهگاه قاتلان کرده است.

در این هفته، دو تن دیگر در درگیری‌های خیابانی جان خود را از دست دادند:
• رحمان ابراهیم‌پور – سردشت
• احمد رمضانی – کرمانشاه

خشونت خیابانی، چهره‌ی دیگر همان فقر و ناامنی اجتماعی است.
وقتی زندگی بی‌ارزش می‌شود و قانون ابزار سرکوب است، جامعه به مرزی می‌رسد که خشونت به زبان روزمره‌اش بدل می‌شود.

در یک هفته، دست‌کم ده انسان دیگر قربانی فقر، مردسالاری و سرکوب شدند.
خودکشی‌ها، زن‌کشی‌ها و قتل‌های خیابانی در ایران، حلقه‌های زنجیره‌ای‌اند از یک سیاستِ مرگ‌آفرین که ریشه در ساختار قدرت دارد.
در سیستمی که عدالت خفه شده، زندگی به امتیاز بدل شده است.
هر مرگ، گواهی است علیه حکومتی که زندگی را از مردم گرفته و مرگ را به عادت تبدیل کرده است.

(این گزارش بر اساس اطلاعات منابع محلی و تحقیقات میدانی جمع‌آوری شده و به‌دلیل سانسور و محدودیت‌های رسانه‌ای، ممکن است کامل نباشد.)
ث – م