نویسنده: لقمان قنبری
دکترای علوم سیاسی
جنبش های انقلابی در ایران سنتو کوردستان زی از انقلاب انفورماتیک در فضای جهانی شدن و بحران مشروعیت نظام سیاسی در داخلی کشور است.
می توان گفت جنبش های اخیر در ایران یک جنبش جهانی- محلی است این بدان معنی است که امروزه در عصر جهان شدن امر محلی یک امر جهانی و امر جهانی نیز تبدیل به یک امر محلی شده است. بنابراین می توان گفت این جنبش یک جنبش جهان- محلی است و همین مسئله موجب تمایز و تفاوت این جنبش انقلابی با جنبش های گذشته در ایران شده است در نتیجه هر گونه الترناتیو برای اینده ایران نیز باید در چارچوب امر جهانی- محلی مورد توجه قرار بگیرد.
جهان- محلی بدین معنا است که ما نباید صرفا متاثر از جبرگرایی تکنولوژیک بشویم و جنبش های اخیر در ایران را صرفا متاثر از جهانی شدن تکنولوژی های نوین ارتباطی بدانیم بلکه باید به نقش عوامل داخلی نیز اشاره کنیم مثلا باید به میزان نقش جامعه مدنی و آگاهی سیاسی و یا میزان تحصیلات دانشگاهی نیز اشاره کنیم
به عبارت دیگر باید نگاهی ترکیبی یا هیبریدی به جنبش های اخیر در ایران داشته باشیم. در گذشته بسیاری از نظریه پردازان انقلاب ها تنها به نقش متغیرهای داخلی توجه می کردند ولی جنبش های اخیر در ایران نشان داد که صرفا با اتکا به عوامل داخلی نمی توان جنبش های اجتماعی را تحلیل کرد.
یکی دیگر از ویژگی های جنبش های اخیر در عصر جهانی شدن نقش دیاسپورا است که در همسویی با معترضین داخلی در کشور باعث عمیق تر شدن و گسترده تر شدن جنبش های اخیر در ایران شد.
همچنین باید به نقش تاثیر گذار افکار عمومی جهانی در همسوی با افکار عمومی داخلی اشاره کرد .
تظاهرات ضد حکومتی در بیش از ۱۰۰ شهر در کشورهای اروپایی نشانگر همسویی افکار عمومی جهانی با افکار داخلی است و بدون شک این مسئله به فاکتوری تاثیر گذار در روندهای پیش روی جنبش های اعتراضی در ایران تبدیل خواهد شد.
