KMMK:
از ابتدای سال جدید میلادی تاکنون نودوهفت کولبر و کاسبکار زخمی و پنجاهوپنج تن جان خود را ازدستدادهاند. فقر و بیکاری از جوان شانزدهساله تا پیرمرد هفتادساله را به این شغل کاذب کشانده و هرروزه شاهد جان دادن شهروندان این بخش از کوردستان هستیم.
کار بهعنوان اساسیترین نیاز آحاد شهروندان جامعه دارای ارزش بنیادی و محوری است. رفع بیکاری بهعنوان برنامه اقتصادی باید از اهداف برنامه ریزان و تصمیم گیران حکومتی در سطح جغرافیای کنونی ایران محسوب شود.
بیکاری این پدیده اقتصادی و اجتماعی ناهنجاریهای فراوان را در زمینههای مختلف به دنبال دارد، بهگونهای که تأثیرات آن گریبان گیر جامعه در ارتباط با مشکلات دیگری مانند فقر، مهاجرت، ناهنجاریهای روانی، ناامنی و سایر آسیبهای اجتماعی میشود.
طبق آمارهای منتشرشده استانهای شرق کوردستان در رتبههای اول جغرافیای سیاسی ایران در حوزه بیکاری است که برای رفع و حل این مشکل فزاینده هیچ اقدامی از سوی هیچ نهاد یا مسئولان انجام نمیگیرد.
آمار ۶۰% بیکاری و بحرانی بودن سطح اشتغالزایی در استان سنه، رتبه نخست بیکاری در جغرافیای مذکور برای کرماشان و گسترش و افزایش نرخ دیگر آسیبهای اجتماعی تبدیل به گره کوری شده است که؛ همه جوامع را در شرق کوردستان تحت تأثیر قرار داده است.
طبق گفتههای سالهای پیشین مسئولین حکومت، ۲۳۷ واحد تولیدی در استان سنه «سنندج» راکد و یا نیمه فعالاند و قطعاً با توجه به وضعیت موجود این آمار رو به فزونی است؛ بهطوریکه در حال حاضر با نبود کار و درآمد وضعیت تهیه مواد خوراکی لازم برای ادامه زندگی شهروندان کورد بسیار نگرانکننده بوده و قدرت خرید مردم بهشدت کاهشیافته است.
امروزه افراد بیکار تنها کارگران ساده نیستند، بلکه اکثر جوانان نخبه و فارغالتحصیلان و زنان کورد بیکار هستند. توسعهنیافتگی در تمام زمینهها اعم از اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی در شرق کوردستان چهره این قسمت از کوردستان را در هالهای از تبعیض و محرومیت گرفتار کرده است.
عدم استفاده عمدی از پتانسیلهای توسعهیافتگی کوردستان، عدم وجود عدالت نسبت به این سرزمین، بهکارگیری نیروهای غیربومی در سطوح بالا و از همه مهمتر ایجاد وضعیت سیاسی و امنیتی محصول دیدگاههای مسئولان جمهوری اسلامی ایران در شرق کوردستان است.
سیاست کورد ستیزی و سرکوب از تمامی جهات توسط حکومت جمهوری اسلامی با برنامهای سامانمند در حال پیش رفتنِ روزافزون است.
این نوع نگرش و عمل در برابر مردم شرق کوردستان از زمان دستبهکار شدن این حکومت شروع و در تمامی زمینهها ازجمله: اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و… اجراشده است.
نبود کار و سرمایهگذاری به بهانههای واهی فقر را گسترش داده و در همین راستا است که مردم بهناچار روی به کولبری آوردهاند و این موضوع هم به یک پدیده سیاسی و امنیتی برای ایجاد رعب و وحشت و نیز ملیتاریزه کردن شرق کوردستان باهدف سیاسی مبدل گردیده است.
جمهوری اسلامی ایران، برای ایجاد وضعیتی سیاسی و امنیتی جهت سرکوب شهروندان شرق کوردستان، سیاست «اقتصاد بسته» علیه مردم را به اجرا درآورده و معضل بیکاری و گرسنگی را افزایش داده تا به اهداف سیاسی خود نائل آید.
پدیده کولبری ابعاد سیاسی، اقتصادی و نظامی سیاستهای دستاندرکاران حکومت ایران را آشکارا به هم ربط داده و بدیهی است که کولبرها قربانی کورد ستیزی که نوعی قتلعام درازمدت و تدریجی است میباشند.
جمهوری اسلامی ایران، عامدانه اشتغال زدایی نکرده و فرصتهای شغلی را با بحران اقتصادی از بین میبرد و با بیداد کردن بیکاری، کولبران بهعنوان قشری نوین و کولبری بهعنوان شغلی کاذب گسترش پیداکرده و هرروز با ترور حکومتی و کشتار این قشر، مواجه هستیم.
سیاست انکار و امحا سرلوحه و اساس حکومت جمهوری اسلامی ایران برای شهروندان کورد در شرق کوردستان بوده و با پایهریزی و برنامهریزی دقیق بهصورت مداوم سعی در کشتار کوردها بهصورت مستقیم و غیرمستقیم داشته و دارد.
حکومت با تهدید، بازداشت، زندانی کردن و اعدام فعالان کورد و گرسنه نگهداشتن آحاد جامعه و عدم امید مردم به آینده و بروز خودکشیهای روزانه و دهها مورد دیگر، کشتار مستقیم و غیرمستقیم خود را پیش میبرد.
جمعیت حقوق بشر کوردستان
@KMMKADMIN ارتباط
کانال تلگرام
@KMMKKURDISTAN
