ک.م.م.ک:
حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، زندانی سیاسی کورد، در تیرماه ۱۴۰۳ توسط رضا نجف‌زاده، رئیس شعبه اول دادگاه انقلاب رژیم در اورمیه، به اتهام «بغی از طریق عضویت در حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک)» به اعدام محکوم شد. این حکم در حالی صادر شد که مدارک متعدد، از جمله مهر گذرنامه و آنتن‌دهی سیم‌کارت، ثابت می‌کند که وی در زمان درگیری مورد ادعا، در خاک ترکیه حضور داشته و اساساً در ایران نبوده است.
دادگاه انقلاب رژیم در اورمیه، در جلسه‌ای کوتاه و بدون حضور وکیل مستقل، بدون بررسی دفاعیات و مستندات، و صرفاً بر پایه اعترافات تحت شکنجه در دوران بازداشت انفرادی و استناد به «علم قاضی»، حکم اعدام را صادر کرد. متهم در این مدت از حق دسترسی به وکیل، ملاقات با خانواده و پیگیری قضایی مؤثر محروم بوده است.
در ادامه، در تاریخ ۶ فروردین‌ماه ۱۴۰۴، این حکم توسط قاسم مزینانی، رئیس شعبه ۹ دیوان عالی کشور، بدون رسیدگی جدی به ادله دفاعی و درخواست اعاده دادرسی، عیناً تأیید شد. مزینانی پیش‌تر نیز به دلیل تأیید احکام اعدام زندانیان سیاسی شناخته شده است.
پرونده حمید حسین‌نژاد نمونه‌ای آشکار از نقض سیستماتیک حقوق بشر در نظام قضایی جمهوری اسلامی ایران است. صدور و تأیید حکم اعدام بدون رعایت ابتدایی‌ترین اصول دادرسی عادلانه، محرومیت از دفاع مؤثر، و بی‌توجهی به مستندات بی‌گناهی، این پرونده را به نمادی از سرکوب سیاسی و سوءاستفاده از سازوکار قضایی تبدیل کرده است.
خ.ع
