KMMK:
روز دوازدهم ژوئیە بە عنوان روز جهانی مبارزە علیە کار کودکان نامگذاری شدە است. علیرغم نامگذاری چنین روزی از سوی مراجع جهانی اما همچنان شاهد آن هستیم کە کار کودکان در بسیاری از نقاط جهان همچنان رو بە ازیاد است.
آمارها در ایران و شرق کوردستان هم حاکی از آن است کە شمار کودکانی بە انحاء و دلائل مختلف اقتصادی و اجتماعی مجبور بە کارکردن هستند، نسبت بە سالهای گذشتە همچنان روند افزایشی دارد.
روز جهانی مبارزه با کار کودکان روزی است که برای افزایش آگاهی و فعالیت در زمینهٔ جلوگیری کار کودکان از سوی سازمان بینالمللی کار، وابستە بە سازمان ملل متحد پیشنهاد شدهاست. این پیشنهاد نخستین بار در سال ۲۰۰۲ و پس از تصویب کنوانسیون حداقل سن کار و کنوانسیون بدترین شکلهای کار کودکان مورد قبول واقع شد.
روز جهانی مبارزه با کار کودکان هر ساله در ۱۲ ژوئن بزرگ داشته میشود و هدف آن جلوگیری از کار کودکان در هر شکلی است. سازمان بینالمللی کار که به تنظیم و مدیریت دنیای کار میپردازد در سال ۲۰۰۲ بر این شد تا روزی جهانی را برای مبارزه با کار کودکان تعیین کند. هدف این است کە توجه و تلاش همگان در این زمینه را برانگیختە شود. در این روز از دولتها و نهادهای محلی، جامعه مدنی و جهانی، کارگرها و کارفرمایان خواستە میشود گرد هم جمع میشوند و برای حل مشکل کودکان کار تلاش کنند.
برپایهٔ دادههای سازمان بینالمللی کار صدها میلیون دختر و پسر در جهان درگیر کارند و از آموزش و پرورش مناسب، بهداشت، تفریح، و آزادیهای اولیه بیبهرهاند. بیش از نیمی از این بچهها مشغول به بدترین شکل ممکن از کارهای کودکان اند؛ مانند کار در محیطهای خطرناک، بردگی یا دیگر شکلهای بیگاری؛ قاچاق مواد مخدر و تنفروشی و حتی بە کارگرفتە شدن در درگیریهای مسلحانه.
در ایران مسالەی کودکان کار ابعادی دیگر نیز بە خود گرفتە است. سازمانهای مرتبط در اینبارە گفتەاند کە بسیاری از کودکان کار اتباع کشورهای همسایە از جملە افغانستان هستند و بە این ترتیب از قبول مسولیت در قبال آنها خودداری میکنند.
تقلای زمامداران حکومتی در پردەپوش کردن واقعیت کودکان کار هرچە باشد، اما حضور کودکان چند سالە در خیابانها و چهارراهای شلوغ شهرهای بزرگ ایران کە برای چند صد تومن مشغول دستفروشی اند، جنبەهای پنهان این بحران اجتماعی را آشکار میکند.
گزارشهای حاکی از آن است کە کودکان کار در ایران و شرق کردستان بیشتر در کارهایی همچون کولبری، کشاورزی، ساختمانسازی و کار خیابانی بە کار گرفتە میشوند.
در شهرهای شرق کوردستان، کودکان بە کارهایی نظیر کولبری، کارهای سنگین ساختمانی، کشاورزی و غیرە گماشتە می شوند، این جدایی از کودکانی است کە بە عنوان نیروی کار فصلی بە خارج از شرق کوردستان مهاجرت کردە و در کارهایی نظیر کورەپزی و میوەچینی بە کار گرفتە میشوند.
کولبری کە یکی از نتایج سیاستهای استعماری حکومت ایران است، جدایی از قربانی کردن بزرگسالان، کودکان را نیز قربانی خود کردە است، سالانە چندها تن از کودکان کولبر در نتیجە شلیک نیروهای نظامی ایران، سقوط از کوە، سرما و بهمن جان خود را از دست دادە و یا زخمی میشوند.
هر چند مقامات دولتی در مورد کودکان کار آمار قابل اطمینانی ارائە ندادەاند، اما معتبرترین آمارها صحبت از حداقل هفت میلیون کودک کار در ایران دارند. کودکانی کە سنشان تنها بین ٥ تا ١٥ سال است. بیشتر این کودکان بە دلیل فقر از تحصیل دور افتادەاند یا اینکە همزمان با کار مشغول تحصیل اند.
کودکان کار و بویژە کودکانی کە در خیابانها و سطح شهرهای بزرگ و کوچک بە کار گرفتە میشوند، در معرض انواع آسیبهای اجتماعی اند، کە آلودگی بە مواد مخدر و خطر تعرض جنسی نمونەهایی از آنها هستند.
حکومت ایران نە تنها در مورد کودکان کار کمترین مسولیتی را برعهدە نمیگیرد، بلکە از هیچ مانع تراشی در مقابل سازمانهای مردم نهادی کە در پی نجات کودکان کار هستند، دریغ ندارد.
پ.ه
